Bycie-w-świecie jako takie oznacza pewien sposób egzystencji: to nie tylko przebywanie w świecie czy znajdowanie się obok rzeczy, ale żywe, zaangażowane istnienie, które stawia sobie pytanie o swój własny sens. Człowiek, czyli Dasein, nie jest bytem obojętnym wobec siebie; przeciwnie, jego bycie jest zawsze pytaniem, które kieruje do samego siebie. To, kim jest człowiek, nie jest danym, zamkniętym faktem; to coś, co jest nieustannie kształtowane przez wybory i decyzje, które podejmuje.
Autentyczność pojawia się wtedy, gdy Dasein zdaje sobie sprawę ze swojej skończoności, z tego, że nie istnieje wiecznie, że jest ‘byciem ku śmierci’. To doświadczenie przypomina mu o tym, że ma ograniczony czas, aby nadać własnemu życiu sens, że może nie żyć według wyobrażeń innych – ‘oni’ – lecz powinien podjąć odpowiedzialność za własne istnienie.
Tymczasem troska – ta fundamentalna struktura Dasein – nie jest zwykłym uczuciem czy emocją. Oznacza ona zaangażowanie w życie, w świat, w innych ludzi, w swoją własną przyszłość. Troska to stan, w którym człowiek czuje, że jego istnienie ma wartość i że musi w nim aktywnie uczestniczyć, nie tylko jako obserwator, ale jako ktoś, kto nieustannie kształtuje siebie i swój los.
© Instytut Obecności 2024